De laatste vijf etappes zitten erop. De eerste drie waren, kort samengevat, relatief makkelijk. De vele kilometers unpaved lagen er goed bij en de grote Wfactor was ons gunstig gezind. Windje in de rug en dan met 40 per uur over zandpaden, dat is toch wel echt lekker! Etappe 108, de enerlaatste, wordt nog een keer een echte beproeving. De hele dag wind op kop. Maar de mindset is goed, het is gewoon een kwestie van blijven trappen. Als we iets hebben geleerd en gedaan, dan is het toch zeker dat. Kilometer voor kilometer, soms tergend langzaam en af en toe gevaarlijk vanwege de sterke windvlagen. En het is koud, heel af en toe een sneeuwvlokje erbij. Uiteindelijk kosten de 115 km ons een dikke 7 uur.

Etappe 109 Tolhuin-Ushuaia 107 km

Daar gaan we dan, na ons laatste ontbijt op de camping. Ook nu waait het hard en hebben we wind tegen. Maar zoals aangekondigd gaat de wind min of meer liggen vanaf 9 uur. Het zonnetje breekt door en oh wat krijgen we weer een mooie plaatjes. En het heeft gesneeuwd. De vlokken van gisteren hebben zich vertaald in een behoorlijke pak sneeuw in de bergen om ons heen. Dat is voor Louis een uitnodiging om ieder om de beurt te trakteren op een echte sneeuwbal. Dat maakt het landschap mooier. Het lijkt wel of we een soort samenvatting van de hele reis te zien krijgen. Bergen, riviertjes, meren, op en af. Met de zon erbij is het heerlijk en genieten. Herinneringen van de diverse plekken en landen komen naar boven. Het is ook raar om nu in een keer voor het laatst op de fiets te zitten.

Na 100 kilometer is het verzamelen bij het begin van Ushuaia en fietsen we net zijn allen naar de finish, een echte boog met FINISH erop. Daar mogen we onder door. En dan zijn we dus echt binnen. Trots en blij. Champagne op de goede afloop. Vervolgens nog de prijsuitreiking. Ook een dankbaar moment. Het was maar een klein onderdeel van het geheel. Maar toch, we hebben achter elkaar gereden, naast elkaar, voor elkaar. Gestreden met een sportief karakter, gewacht waar nodig.

En voor mij telt het rijden van elke kilometer, hiervoor is de speciale titel EFI uitgevonden (Every Fucking Inch), nog meer. Slechts zes man hebben dat kunnen doen. Uiteraard gevrijwaard van grote pech. Maar toch, elke dag weer onder alle omstandigheden die fiets op en blijven rijden. Ook als je dacht en nu is het genoeg of het is op.

Ik ben blij dat ik dit met jullie heb mogen delen. Ook dat was een genoegen, dankzij de reacties die dat opleverde.

Tot slot wil ik graag iedereen uitnodigen om een (kleine) bijdrage te storten voor mijn goede doel van deze missie: de inrichting van een nieuwe kamer en zorg voor Cliff.

Op NL76RABO1262149495

Hartelijke groetjes vanuit het einde van de wereld, Fin del Mondo. Tot snel !