Etappe 70 Mendoza- San Carlos 122 km 1012 hm

We verlaten Mendoza. Wat deze keer zonder echte problemen ging. Niet slecht als je weet dat we daarvoor bijna 30 kilometer nodig hadden. Zodra we de stad uit zijn zien we waarom Mendoza bekend staat als de stad van de wijn. De ene naar de andere wijngaard verschijnt links en rechts. Met daarbij de benodigde superoptrekjes, afhankelijk van het succes van de wijn. Met rechts van ons de besneeuwde bergtoppen, mogen we niet klagen over het uitzicht. Tig kilometer verderop gaan de wijngaarden over in fruitbomen. Het is de regio met heel veel zonuren vandaar de grote hoeveelheid fruit. De weg baant zich hier slingerend een weg tussendoor. De wind is niet ongunstig en zo fietsen we heerlijk naar het einde, waar we op een mooie camping terecht kunnen en savonds nog een duik in het zwembad kunnen nemen..

Etappe 71 San Carlos-bushcamp 118 km 1267 hm

Tot de lunch bleef het stijgen en werd het al steeds kouder en de bewolking nam toe. Helaas bleef het daar niet bij. We kozen ervoor om tijdens de lunch te wachten tot het droog werd. Ook daarmee konden we de regenval niet afwenden. Vanaf de lunch was het een dikke 58 kilometer unpaved. Dus de regen zorgde meteen voor veel viezigheid op de fiets en de kleding. Onweer en hagel waren vervolgens aan de beurt. Dus was het een kwestie van dom doorfietsen. Maar we konden rekenen op een bushcamp, ook dat nog. Geen douche, geen mogelijkheid om alle vieze natte kleren uit te wassen of uit te spoelen. Dat soort momenten en gedachten zijn de meest vervelende; ze komen helaas wel met de vraag wat ik hier doe.....Gelukkig werd het onderweg nog droog en zorgde de (koude) wind ervoor dat we min of meer opdroogden. Gelukkig werden we nog getrakteerd op een mooi stuwdam met een prachtig meer. Ff genieten voordat we de laatste klimkilometers mochten maken. Die wel zwaar werden. Snel de tent opzetten en wat warme spullen aantrekken. We zitten in een grindbak waar de wind weer voor de nodige kou zorgt. Dus om 8 uur , meteen na het avondeten, maar weer je bedje opzoeken. Ondertussen wel een nieuw tentje gescoord maar mijn luchtbed moet het nog twee weken volhouden, daarna kan ik het matrasje van dokter Jos overnemen. Dat betekent wel drie of vier keer per nacht wakker worden en dan gauw de boel opblazen.

Etappe 72 bushcamp-Malargue 136 km 494 hm

We mogen nog 18 kilometer over unpaved voordat we op het asfalt komen. Na 61 kilometer zal de lunch zijn. Het is weer timing. Paul en Johan vliegen er vandoor. Louis en ik in de achtervolging. Kop over kop en binnen de twee uur zijn we daar als eersten samen met Johan. Pauli heeft de lunchtruck gemist en is doorgereden. Vervolgens gaan we na de lunch op pad en wordt het werken en zwoegen, wat een wind. Hij komt van rechts voor, met hele stevige zwiepers. Super geconcentreerd je stuur vasthouden en in een waaier met zijn vijven trotseren we deze marteling. Na 30 kilometer mogen we linksaf en denken de wind in de rug te hebben. Voor drie kilometer is dat ook zo, vervolgens draait de wind en komt hij van alle kanten. Het blijft een raar fenomeen, die wind. Die ook alsmaar toeneemt. Op de plaats van bestemming wordt het steeds erger. Code rood voor Nederlandse begrippen. Windvlagen van 100 kilometer per uur. Wij zitten daar dan weer gewoon gezellig bij te eten. Zelfs volle borden waaien weg. We horen later dat dit ook voor hier, zeer uitzonderlijk blijkt te zijn. Goed om te weten. Morgen wordt het nog zo'n dag, zeggen ze. En het is een heel memorabel moment: we hebben 2/3 gehad! Nog (maar/steeds) 36 etappes te gaan.