Etappe 29

Huancayo-La Esmaralda 103 kilometer 1060 hm

Vandaag weer een racedag, timing dus. Op het menu een klim van 30 kilometer die wel loopt. Dus een procent of 4-5 gemiddeld. Al snel valt het veld uit elkaar. Ik fiets mijn eigen tempo en Paul en Theo zijn voorop. Tot mijn grote verrassing komt jongeling Rogier voorbij. Met 28 de jongste deelnemer. Hij heeft nog niet veel etappes gereden, maar kan het wel. Ik laat ook hem voorbij en bij de pauze zie ik de eerste drie terug. Helaas is de truck die als eerste de finish miet bereiken, nog niet gepasseerd. Dus wachten we wat lang bij de pauze. Dat geeft Johan, die op plaats 4 staat, voldoende tijd om de achterstand bij de lunch ongedaan te maken. Met zijn vijven rijden we het tweede deel lekker stevig door en eindigen deze keer met maar liefst vijf man tegelijk bij de finish. Voor Rogier zijn eerste etappeoverwinning. Leuk! De truck is nog niet gearriveerd en dus gaan we ff een biertje kopen op de lokale plaza. Waar we in gesprek komen met 11-jarige scholieren, die benieuwd zijn naar wat wij doen, naar onze fietsen en onze leeftijden. Uiteraard wordt dat moment nog ff vastgelegd op de foto. We worden trouwens vaak en veel gefotografeerd. Met name op bushcamps dicht langs een weg of dorp. Een soort van bezienswaardigheid. Vooral ook de politiemannen gaan vol trots samen met ons op de foto.

Deze nacht mogen we overnachten op een soort van legerbasis. En wel op het voetbalveld. Mooi glad gras, heerlijk tentje opzetten dus. Het is een vrij groot complex waarbij er nog maar enkele barakken in gebruik zijn en slecht enkele militairen het terrein bewaken. Hier is het gebied van de guerrilla beweging Lichtend Pad. Nu niet meer actief als guerrilla, maar men blijft dit bewaken en in de gaten houden.

Etappe 30

La Esmaralda-Mayoc 81 km 967 hm

Een mooie tocht door een vallei waar we de rivier volgen. Weer de prachtige afwisseling van vergezichten, rotsen aan weerszijden in de een na de andere betoverende kleur. Echt een fotorit vandaag. Eindpunt is een plek aan de rivier. Waar we direct worden aangevallen door honderden zandvliegen. Ongelofelijk hoe klein ze zijn en wat voor een schade ze aanrichten. Rode plekken overal met bulten erop. Niets helpt. Geen DEET, geen ander verjagende smurrie. Hopeloos dus.

En we worden getrakteerd op zandstormen. Alles zit vol zand. De kleren, de tent, alles in de tent. Wat een mooie ervaringen worden we toch rijker! Iedere keer weer iets nieuws, zullen we maar zeggen. De kokkin heeft een beschut plekje in de truck gevonden, zodat we toch nog een lekker maaltijd voorgeschoteld krijgen.

Etappe 31

Mayoc-Ayacucho 79 km 1351 hm

Vandaag eerst nog lekgestoken door de vliegen bij het ontbijt om vervolgens vol goede moed het eerste deel naar de lunch de strijd met elkaar aan te gaan. Timing dus. Zodra iedereen de bushcamp heeft verlaten, gaan we op pad. Weer met dezelfde kopgroep als de laatste etappe. Na een kilometer of vijf moet ik afstappen vanwege een lekke band. De tweede toch al weer. En dat tijdens een race-etappe. Er wordt niet gewacht. Gelukkig stopt Louis en helpt me. Ook Ype die in de lunchtruck zit en die voorbijkomt, stapt uit om te helpen. Een hele grote doorn siert de buitenband en steekt daar dwars doorheen. Als de nieuwe band erop is gelegd en opgepompt kunnen Louis en ik op pad. Helaas zonder navigatie zodat we nog een aantal keren verkeerd rijden. De rust bewaren, wat te doen? We kiezen ervoor om onafgesproken er het gas op te zetten. Ieder om de beurt op kop. Wat ben ik blij met de vorm van Louis. Het inhalen van andere geeft ons een extra stimulans. Als we na de klim van 18 kilometer bij de lunch aankomen heb ik 16 minuten verloren op Johan. Dan heb ik de schade beperkt kunnen houden, want we zijn toch zeker 25 minuten verloren met de band wisselen en het verkeerd rijden. Dat op een dag waar ik zeker niet fit ben en de keuze sowieso was om geen tijd te verliezen. Daarvoor heb ik wel heel diep moeten gaan. Maar morgen weer een rustdag. Zalfje scoren voor de plekjes en veel rusten. Groetjes uit Peru.