Etappe 8

Cuenca-Ona, 109 km, 1817 hm.

Na de rustdag is het altijd weer f afwachten hoe het is gesteld met de benen. Dus ben benieuwd. Allereerst was t nog een ware kunst om Cuenca uit te komen. Overal waar wij moesten zijn waren er opbrekingen en was t een drukte van jewelste kwa verkeer; echt doorrijden zat er niet in. De Ecuadorianen hebben niet zoveel met putdeksels. Oftewel ze zijn er niet of ze liggen te hoog of te laag. Extra hindernissen dus. Na 31 minuten hadden we maar 7 kilometer afgelegd. Toen we eenmaal de stad uit waren begon er redelijk snel een klim van 20 kilometer en 1596 stijgen, oftewel de Mont Ventoux. Dat was pittig. Na de pauze eerste nog vrij lang op en af, gevolgd door een lange afdaling en vervolgens een soort van Alpe 'd Huez als afsluitende klim. Een pittige rit, waarbij ik na de pauze samen met Pauli heb gereden. Na de immer racende en onverslaanbare Australiër Roger Cull, waren wij de volgende binnenkomers. Morgen op weg naar de volgende grote stad: Loja, met weer twee lange beklimmingen.

Etappe 9

Ona-Loja, 108 km en 2471 hm.

Het eerste bestond wederom uit twee klimmen van 15 en 10 kilometer. Het was grauw en grijs. We werden achtervolgd door een bui die ons inhaalde. Juist in de afdaling regende het flink. Opspattende regen, een bril zonder ruitenwisser. Koud. Ingrediënten om het niet te gek te doen in de afdaling. Mijn mountainbike ligt gelukkig goed op de weg en behoudend ga ik naar beneden. De titel Flying Dutchman laat ik nu voor wat ie is. Haal toch de eerste drie in. Kom weer achter Pauli binnen, met Theo in mijn kielzog. Bevangen door de kou en al rillend krijg ik allerlei kleren aangeboden en trek eerst een dikke trui en mijn windjack (dun dingetje) aan en ik krijg van Theo een paar beenstukken en een regenbroek. Daar wordt ik weer een stuk warmer van! Door alle drukte vergeet ik mijn rugzak met drinken en banaan... En dat laat zich merken. De benen schreeuwen om brandstof, die ik ze niet kan geven. Bemoedigende woorden (en sommige woorden die niet iedereen wil horen) helpen ook niet.... Uiteindelijk moet ik van de fiets. Ff strekken, een mueslireep van Theo. En het werkt! Ook al is het nog veel klimmen, de benen werken in ieder geval weer mee. Moe en uiteindelijk voldaan binnen om 16.00 uur.

Nog twee dagen en we hebben Ecuador al doorkruist. Op naar Peru !