Etappe 10

Loja-Catacocha, 96 km 2273 hm

Een mooie etappe, dat wil zeggen prachtige landschappen. Als we een van de twee lange beklimmingen hadden volbracht was de beloning een superuitzicht. De grillige vormen van de bergen, de kleuren van het landschap van geel, groen tot rotsen met hun verschillende kleuren.

En ja ik had daar nog oog voor vandaag. Het eerste stuk lekker gefietst. Mijn hartslagmeter in de gaten gehouden en niet boven de 136. Dat is de zone waarin ik comfortabel fiets ( tussen 130 en 137). Tweede deel kwam ik toch weer bij de eerste drie terecht, na aan afdaling die om te smullen was. Lang, bochten die liepen. Heerlijk. En ik moet ff vermelden dat er een nog beter daler is, onze zuiderbuur Johan gaat nog net iets harder door die bochten.

Het laatste stuk was op en af en doorbijten, meer doortrappen, om bij te blijven (Hartslag loopt dan op tot 145).Met zijn viertjes kwamen we aan in Catacocha. Met als afsluiter een steile klim van 25%!

Morgen geen tijdwaarneming, dan gaat deze jongen het dus (eindelijk ????) rustig aan doen.

Tevens de laatste etappe in Ecuador, waar we dan een kleine 1000 kilometer hebben gefietst.

Ama la Vieda!

Etappe 8 en 9

Etappe 8

Cuenca-Ona, 109 km, 1817 hm.

Na de rustdag is het altijd weer f afwachten hoe het is gesteld met de benen. Dus ben benieuwd. Allereerst was t nog een ware kunst om Cuenca uit te komen. Overal waar wij moesten zijn waren er opbrekingen en was t een drukte van jewelste kwa verkeer; echt doorrijden zat er niet in. De Ecuadorianen hebben niet zoveel met putdeksels. Oftewel ze zijn er niet of ze liggen te hoog of te laag. Extra hindernissen dus. Na 31 minuten hadden we maar 7 kilometer afgelegd. Toen we eenmaal de stad uit waren begon er redelijk snel een klim van 20 kilometer en 1596 stijgen, oftewel de Mont Ventoux. Dat was pittig. Na de pauze eerste nog vrij lang op en af, gevolgd door een lange afdaling en vervolgens een soort van Alpe 'd Huez als afsluitende klim. Een pittige rit, waarbij ik na de pauze samen met Pauli heb gereden. Na de immer racende en onverslaanbare Australiër Roger Cull, waren wij de volgende binnenkomers. Morgen op weg naar de volgende grote stad: Loja, met weer twee lange beklimmingen.

Etappe 9

Ona-Loja, 108 km en 2471 hm.

Het eerste bestond wederom uit twee klimmen van 15 en 10 kilometer. Het was grauw en grijs. We werden achtervolgd door een bui die ons inhaalde. Juist in de afdaling regende het flink. Opspattende regen, een bril zonder ruitenwisser. Koud. Ingrediënten om het niet te gek te doen in de afdaling. Mijn mountainbike ligt gelukkig goed op de weg en behoudend ga ik naar beneden. De titel Flying Dutchman laat ik nu voor wat ie is. Haal toch de eerste drie in. Kom weer achter Pauli binnen, met Theo in mijn kielzog. Bevangen door de kou en al rillend krijg ik allerlei kleren aangeboden en trek eerst een dikke trui en mijn windjack (dun dingetje) aan en ik krijg van Theo een paar beenstukken en een regenbroek. Daar wordt ik weer een stuk warmer van! Door alle drukte vergeet ik mijn rugzak met drinken en banaan... En dat laat zich merken. De benen schreeuwen om brandstof, die ik ze niet kan geven. Bemoedigende woorden (en sommige woorden die niet iedereen wil horen) helpen ook niet.... Uiteindelijk moet ik van de fiets. Ff strekken, een mueslireep van Theo. En het werkt! Ook al is het nog veel klimmen, de benen werken in ieder geval weer mee. Moe en uiteindelijk voldaan binnen om 16.00 uur.

Nog twee dagen en we hebben Ecuador al doorkruist. Op naar Peru !

Rustdag

In het mooie stadje Cuenca, zeg maar gerust stad, met een kleine half miljoen inwoners was onze eerste rustdag. Wasje gedaan, rondrit met de bus, beetje rondlopen. Zo ziet een rustdag eruit. Nog een mooie trui gescoord!

Als ik terugkijk op de eerste week dan valt er te melden dat het geheel toch wel in het teken van het fietsen staat. Met af en toe tijd om nog ff rond te lopen in de plaats waar we aankomen (en vervolgens de volgende dag ook weer weg zijn). 's Avonds om 18.30 uur is het donker. Dan nog ff eten met een groep eten en dan om 9.00-9.30 uur bedje opzoeken. De beklimmingen zijn vaak lang, en dat vind ik zwaarder dan op en af, maar de uitzichten zijn prachtig. De mooie beloning van al dat geplaar (Genneps voor gedoe).

Er zijn toch al 5 mensen een dag of meer ziek geweest, diarree en misselijk. Blijft oppassen en ook een beetje geluk hebben.

De foto's laten zien wat wij allemaal te zien krijgen, kijk en geniet!

Etappe 6 en 7

Etappe 6.

Een pittige etappe met maar liefst 2000 hm op 71 kilometer. Verdeeld over 9 echte klimmetjes en tussendoor bergop. Van 2300 meter naar 3200 meter.

Bij de start waren meteen 3 man weg, Theo, Pauli en Italo. Met de Belgen Wim en Johan reed ik daar achter. Al snel lieten de Belgen mij gaan. Ik had een mooi tempo en wilde vandaag eens kijken wat er in het vat zit. De afstand met de eerste 3 werd niet veel groter. Langzaam begon ik in te lopen op Theo, die geen goede benen had. Nadat ik Theo voorbij was gereden kwam nog voor de pauze ook Italo in zicht. Tijdens een afdalinkje passeerde ik ook hem. Bij de pauze vertrokken Italo en ik tegelijk. De eerste kilometers bergop stond er vreselijke wind, waar we nog net op de weg konden blijven. Later hoorden we dat er twee personen in de wei beland waren, door een harde windstoot van opzij. Al snel reed ik weg van Italo en liep gestaag uit. Nou dat was een mooie beloning van mijn inspanningen. Goed tempo houden, op tijd drinken en eten, dat ging ook goed. Op weg naar de finish, met nog twee beklimmingen te gaan, zou ik mooi om 13 uur binnen kunnen zijn. Precies 4 uurtjes gefietst. Bij kilometer 69 kwam ik een dorp waarvan ik dacht dat het de eindbestemming was. Ff de weg gevraagd naar Ingapirca en ik moest "die kant op". Nog een dorpje verder dus. Dacht ik.....Het bleef maar bergop gaan en uiteindelijk kwam ik bij een bord met daarop de afslag Ingapirca, ondertussen de teller al op 72 kilometer. En ja hoor daar stond nog 15 kilometer !

Verkeerd gereden dus. De eerste kilometers lukte me het nog om de moed erin te houden, maar ik had al mijn energie verspeeld. Elke klim hakte er in en het werd afzien. Ik wilde de schade toch beperkt houden. Mijn moraal begaf het ook en om 13.50 uur was ik binnen. Bijna een uur later. In plaats van een voorsprong had ik achterstand opgelopen. Ach ja, een paar uurtjes balen. Ik had de goede benen en het goede goede moraal en heb het geprobeerd! We hebben nog 10.550 kilometer te gaan...

Ondertussen is het vreselijk koud op de plek van bestemming. Het is echt een gehucht. De slaapkamers gescheiden met houten wandjes. Geen douche op de kamer en helaas de douche op de gang geeft alleen maar koud water. Beetje badderen dus. Toch wel mooi, van een geweldige dag gisteren naar een tegenvallende dag vandaag. Allemaal onderdeel van het grote avontuur.

Etappe 7.

Het regende vanmorgen toen we opstonden. Nou dat kan er ook wel bij! Lekker een pannenkoek bij het ontbijt en waarachtig de regen stopte. Vervolgens ging de etappe het eerste deel over het stuk wat ik gisteren dus teveel had gefietst.

Aangezien er een truck met technische problemen kampt, was er geen lunch en geen tijdmeting. Dus hebben we lekker en rustig gefietst. Aangekomen in Cuenca, een stad van 500.000 inwoners. Mooie kamers met warme douche, dus top! Hier een rustdag na de eerste 530 kilometer.

Etappe 5

Alausi-Chunchi, 36 km, 735 hm

Vandaag was het genieten van de prachtige natuur en uitzichten. Tijdens de route begonnen we aan de ene kant van het dal aan een beklimming en daarna een afdaling met zicht op de overzijde. Met prachtige kronkelende wegen die bergop liepen. En die wij even later zelf konden berijden. Met nu weer met zicht op de overkant waar we net vanaf kwamen. Is t nog te volgen? Anyway, prachtige plaatjes. Ik zal er een paar op de blog plaatsen.

Verder hadden we besloten om t lekker rustig aan te doen. Dat was extra genieten. De windkracht 8 die ons hier en daar om de oren vloog, maakt ons niets uit.... Dat was makkelijk gezegd, we hadden hem tijdens de beklimming mooi in de rug ????

Etappe 4

Riobamba-Alausi, 88 km, 2161 hm

Vandaag begin de tijdwaarneming. En ja, ik heb op kop gereden, meteen weggesprongen en dus ooit eerste gelegen. Haha, dat was dat. Toen mijn tempo gezocht en gevonden samen met de Belgen, Louis, Gerard en Ellie. Bij de pauzeplaats waren de eersten al weer vertrokken. Het viel erg mee. De klimmeters zaten mooi verdeeld over het hele traject. Een glooiend parcours met af en toe een langere klim. Het was wel heet vandaag. De binnenlanden in, betekent echt veel "huisjes" zeg maar gerust hutten, waarin families leven. Veel werken op het platteland. En Alausi is echt een heel mooi plaatsje tussen de bergen. Veel kleur, veel leven op straat. Mooi om te zien.

Ik heb heerlijk gefietst vandaag!

Etappe 3

Latacaunga-Riobamba

98 km, 1744 hm.

Hoe zat het ook al weer vandaag? O ja, rustig aan doen. Dat hadden gelukkig velen besloten omdat morgen de echte tijdmeting begint en iedereen daar rekening mee houdt.... Raar, want ook iedereen zegt dat hij zich daar niet druk om gaat maken, "daar niet aan meedoet".Ach ja, het bekende haantjesgedrag. En ik? Ik heb vandaag inderdaad rustig gefietst, dat is dus gelukt!! Maar het viel niet mee, want de hoogtemeters zaten verdeeld over een klim van 40 kilometer. Dat wil zeggen 10 km klimmen, 10 km min of meer vlak en dan weer 20 kilometer klimmen. Gemm. Stijgingspercentage 6 %. Ondanks mijn rustig aan doen, is de spierpijn voelbaar, een optelsom van de afgelopen dagen.

Morgen wordt het een van de zwaarste etappes denk ik. Op "maar" 88 kilometer maar liefst 2161 hoogtemeters. Ik ben benieuwd hoe dat eruit ziet. We krijgen het plaatje met daarbij de klimkilomters pas de ochtend zelf op papier te zien.

En de omgeving? Omdat we continue langs de snelweg fietsten, was dat niet bijzonder deze ronde. Vanaf morgen gaan we gelukkig de binnenlanden in, weg van die drukte.

En Cliff, ik heb vaak aan je gedacht vandaag!

Etappe 2

Quito-Latacunga, 98km en 1313 hm

De eerste echte etappe. Nadat iedereen met zijn spullen bij de truck kwam en daar de boel werd verdeeld over 4 verschillende categorieën: geel. = kampeerspullen, blauw = reservespullen, rood = dagelijks gebruik en wit = tent. Vervolgens de trucks ingeladen en de start was om 9.15 uur. Vandaag staan er 98 kilometers op het programma met 1313 hoogtemeters (dat zijn de meters die je klimt). De hoogtemeters waren verdeeld over 2 lange klimmen. De eerste was 6 km lang en de tweede zelfs een kleine 20 km lang en eindigend op 3500 meter. Ze hakten er aardig in. Kamergenoot, en gezellige brabo Louis, en ik hadden besloten om het vandaag rustig aan te doen. Dat was althans ons plan. Maar dan hadden we niet meteen mee moeten gaan met de eersten. Dus toch een pittig ritje. Aangezien de komende dagen er steeds 300 hoogtemeters meer bijkomen, gaan we morgen proberen om iets rustiger aan te doen. Samen goed voor 120 jaar levenswijsheid zou dat toch moeten kunnen.

T was niet de mooiste route, continue langs de snelweg, de Panamerican Highway. Continue op de vluchtstrook langs een driebaansweg snelweg, dat maken we dan weer niet mee in Nederland. Wel heel mooi asfalt.

Op naar morgen, de laatste dag langs de Highway.